การนั่งกำหนดภาวนา พองหนอ-ยุบหนอ

พอเราจะนั่ง มือเราจับกันอยู่ (มือที่ไขว้หลังจับกันไว้อยู่) เราก็กำหนดปล่อยหนอ ปล่อยหนอคือปล่อยมือซ้าย
ปล่อยมือขวาลงมา พอเราปล่อยเสร็จ เราจะนั่ง
ถ้าที่นั่งอยู่ข้างหน้าเราก็กำหนด “ก้าวหนอ…” แค่ครึ่งก้าว

แล้วก็ “ย่อหนอ….” “ย่อหนอ…” “ย่อหนอ...” สามย่อ ย่อที่สามนั่งส้น “ถูกหนอ…”
หัวเข่าซ้ายวางลงพื้น “ถูกหนอ….”
หัวเข่าขวาวางลงพื้น “ถูกหนอ….”
“ท้าวหนอ...” ท้าวสองมือ
พอท้าวเสร็จเราจะนั่งเราก็ไขว้ “ไขว้หนอ...”
เท้าขวาลงข้างล่าง เท้าซ้ายอยู่ข้างบน
“นั่งหนอ...” “นั่งหนอ...” “นั่งหนอ...” “ขยับหนอ…” “ขยับหนอ…” คือขยับจับผ้าเราให้เรียบร้อย เราขยับหนอ

คราวนี้พอเรานั่งแล้ว เท้าขวาจะต้องมาอยู่ข้างหน้า ถ้าเรานั่งถูก เท้าขวาจะอยู่ข้างหน้า ถ้าใครเท้าซ้ายมาข้างหน้าผิด แล้ว เผลอสติแล้ว ตั้งแต่ตอนนั่ง ตั้งแต่ไขว้หนอ พอเท้ามาอยู่ข้างหน้าปั๊บ

มือเรามาจับสองมือ  “จับหนอ…” “ยกหนอ...” “มาหนอ...” “วางหนอ...” (จับเท้าขวามาวางที่ตัก)
“ขยับหนอ...” ขยับนั่งตัวให้มันตรง มือเรานี่วางตรงเนี๊ย (มือทั้งสองข้างวางไว้ที่หัวเข่า)

พอมือเรามาเราก็ “ยกหนอ...” (ยกมือซ้ายขึ้นตั้งฉากไปข้างหน้าคว่ำมือ)
“มาหนอ...” (หักข้อศอกเข้าหาตัว)
“หงายหนอ...” (หงายฝ่ามือขึ้น)
“ลงหนอ...” (วางมือลงมาประมาณสะดือ)
“วางหนอ...” (วางไว้ที่ตัก)

ก็วางให้มันได้ที่ พอมือขวาก็เหมือนกัน “ยกหนอ...” “มาหนอ...” “หงายหนอ...” “ลงหนอ...” “ถูกหนอ...”
ถูกหนอเอาหัวแม่มือถูกกันหัวแม่มือชนกันไว้ เอาจรดกันไว้เป็นการเตือนสติว่า ถ้าเรานั่งไป นั่งไปเพลินไป ลืมสติไม่ กำหนดภาวนา หัวแม่มือก็จะหลุดออกจากกันทันที นั่นคือเป็นการตรวจ สอบตัวเราได้ โดยที่คนอื่นไม่ต้องบอกไม่ว่าจะหลับหรือตื่นคิดนึกเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าเผลอสติปั๊บวงจรขาด ถ้าหลับใน บนท้องถนนก็โดนชนตาย

ฉะนั้นหัวแม่มือจรดกันไว้หรือโยมที่อายุมากหน่อย หรือโยมที่อ้วนมากหน่อย นั่งขัดสมาธิสองชั้นนี้ไม่ได้ วิธีนั่งง่ายๆ
นั่งแบบพม่าก็นั่งอย่างนี้ (นั่งสมาธิชั้นเดียว) นั่งแบบนี้ก็เอามือวางเหมือนเดิม มือวางไว้เหมือนเดิม ถ้านั่งอย่างนี้ไม่ถนัดก็นั่งขัดสมาธิเพชร ถ้านั่งแล้วมันหลับ ไม่ได้อะไรก็นั่งขัดสมาธิเพชร นั่งอย่างนี้ก็ได้ นั่งขัดสมาธิเพชรแล้วโอ้ย
นั่งอย่างนั้นก็ไม่ได้ นั่งอย่างนี้ก็ไม่ดีเอาอย่างนี้เลย ถ้ามันง่วงมากมันฟุ้งมาก นั่งให้มันตายไปเลยนะ อาตมารับประกันสวดฟรีเทศน์ฟรีทำบุญ พาขึ้นเลยสวรรค์ ไม่ไปสวรรค์นะมางานนี้อาตมาไม่ชวนโยมไปสวรรค์และก็ไม่ให้ไปสวรรค์ ไปไหนไปพรหมโลกชั้นต่ำๆ ไปพรหมโลก เป้าหมาย เราคือไปพระนิพาน ห้ามไปหัวตะพานไม่เอานะ ไม่เอาสวรรค์ไปพรหมโลกก่อน อย่างน้อยต้องได้พรหมโลก ตกจากพรหมโลกยังข้างอยู่สวรรค์ ถ้าตกจากสวรรค์รูดเลยกราวรูดเลยหมดเลย มนุษย์ก็ไม่ได้ไป ไปไหน ไปนรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉานเลยไปโน้นนะ ไม่เอาสวรรค์ สวรรค์ เราได้เยอะแล้ว

คนเดี๋ยวนี้สวรรค์มันล้นสวรรค์แล้ว เพราะอะไรคิดดีทำดี พูดดีไปแล้วสวรรค์ ใส่บาตรทุกวันไปแล้วสวรรค์ ฝากเขาไปทำบุญ ไปแล้วสวรรค์ เห็นไหมง่าย ถนนมันสกปรกกวาดขยะออกไป ได้แล้วสวรรค์นั่นแหละ ตกจากสวรรค์บ่นลูก บ่นหลาน บ่นสามีไปแล้วนรก ตายแล้วไปเป็นสัตว์ เดรัจฉาน เป็นนกกระจาบจ้อกแจ้กจ้อกแจ้ก ไม่หยุดสักทีนะ งั้นต้องเลย สวรรค์